ECC نوعی از حافظه‌های ذخیره داده در کامپیوتر و سرور است که می‌تواند انواع مختلفی از خرابی داده‌ها را تشخیص داده و رفع کند، در واقع روشی برای پیدا و اصلاح کردن خطاها در زمان انتقال اطلاعات در انواع DIMM هاست. این نوع حافظه‌ها بیشتر در جاهایی استفاده می‌شوند که تحت هیچ شرایطی نباید داده‌ها آسیب ببینند، از جمله رایانه‌هایی که برای پردازش‌های علمی و مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در این نوع حافظه‌ها تک‌تک بیت‌ها از خطر دستکاری شدن و تغییریافتن در امان هستند و داده‌هایی که از هر کلمه خوانده می‌شود، همیشه با داده‌هایی که در آن کلمه نوشته شده‌اند یکسان هستند، حتی اگر یکی یا تعدادی از بیت‌های ذخیره‌شده، تغییر حالت داده باشند. بسیاری از حافظه‌های غیر ECC توانایی تشخیص خطا را ندارند، هرچند که برخی از انواع حافظه‌های غیر ECC با استفاده از بیت پاریتی توانایی کشف خطا را دارند، اما نمی‌توانند آن را اصلاح کنند.
حافظه های دارای قابلیت ECC به ECC Memoryو حافظه های بدون این قابلیت به Non-ECC Memory مشهور هستند.
با توجه به پایداری بسیار زیاد سیستم های کنونی معمولاً استفاده از حافظه های Non-ECC به دلیل سرعت بیشتر و قیمت مناسب‌تر توصیه می‌شود، مگر در موارد خاص مانند محاسبات بسیار دقیق علمی، محاسبات اقتصادی، سرورها و ..
انواع رم ها
رم های UNBuffered یا UDIMM، مصرف برق کمی دارند و بر روی سیستم‌هایی که دارای DIMM کمی هستند و پاور ضعیف دارند مناسب است البته ظرفیت این نوع رم ها کم است و از سیستم ECC پشتیبانی می‌کند و با عبارت E بر روی رم‌ها قابل تشخیص هستند.
رم های Registered یا RDIMM ظرفیت بالاتری دارند و با عبارت R نمایش داده می شود و از سیستم‌های Address Parity پشتیبانی می‌کند.
